Η μακροζωία των δέντρων πάντα προσέλκυε τον θαυμασμό των ανθρώπων καθώς όσο τα δέντρα γερνούν τόσο η γοητεία τους αυξάνει κι αυτά δένονται με συμβολισμούς, αναμνήσεις, ιστορίες και θρύλους που τα μεταμορφώνουν σε μνημεία όχι μόνο της φύσης αλλά και του πολιτισμού. Σήμερα γνωρίζουμε ότι το αρχαιότερο ζωντανό δέντρο της Γης αγγίζει τα 5.000 χρόνια ζωής και ο σπόρος του φύτρωσε σε μια εποχή τόσο παλιά όσο ο κυκλαδικός πολιτισμός.

Στα αιωνόβια δέντρα της χώρας μας ανήκει η ελιά των Βουβών που θεωρείται μία από τις αρχαιότερες του κόσμου με ηλικία που εικάζεται ότι ξεπερνά τα 3.000 έτη, μια μαύρη πεύκη στη Βάλια Κάλντα που έχει υπολογιστεί ότι ξεπερνά σε ηλικία τα 800 έτη, μια λευκόδερμη πεύκη (κοινώς ρόμπολο) κοντά στην Κρανιά των Γρεβενών που υπολογίστηκε ότι ξεπερνά τα 1.087 έτη και θεωρείται ένα από τα αρχαιότερα ζωντανά πεύκα της Ευρώπης. Η ελληνική νομοθεσία έχει αναγνωρίσει (έως το 2021) 69 «Διατηρητέα Μνημεία της Φύσης» στα οποία εμπεριέχονται 50 μοναχικά δένδρα ή μικρές συστάδες με ιδιαίτερη βοτανική, οικολογική, αισθητική, ιστορική ή πολιτισμική αξία. Περισσότερα από τα μισά (27) αφορούν σε μνημειακά πλατάνια.

Τα αιωνόβια δέντρα, όταν ζουν κοντά στους ανθρώπους απαιτούν ειδικούς δασοκομικούς χειρισμούς για να συνεχίσουν τη μακριά ζωή τους χωρίς να δημιουργούν προβλήματα. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι και οργανισμοί, όπως το Woodland Trust, που αγωνίζονται για την προστασία αυτών των χιλιόχρονων γιγάντων που αποτελούν πολύτιμα ζωντανά αρχεία, αντικείμενα σεβασμού και έχουν τη θαυμαστή ικανότητα να ενώνουν το παρελθόν με το μέλλον.